Melisa lekarska to aromatyczna roślina wieloletnia o zastosowaniu przyprawowym i właściwościach leczniczych, polecana do uprawy na stanowiskach polowych. Uprawę należy prowadzić z przygotowanej wcześniej rozsady. Roślina o dużej sile wzrostu, rozwija się w formie wzniesionych, silnie krzewiących się i obficie ulistnionych pędów, osiągających wysokość do 100 cm.
Melisa lekarska charakteryzuje się wysoką zawartością olejków eterycznych, nadających roślinie charakterystyczną woź oraz cytrynowy aromat. Okazałe pędy są obficie pokryte zielonymi liśćmi, o karbowanych blaszkach, łatwo dostrzegalnym żyłkowaniem oraz regularnie ząbkowanych krawędziach. Roślina wytwarza drobne kwiaty, o jasnej barwie, stanowiące obfite źródło nektaru, wabiącego pszczoły, dzięki czemu roślina jest zaliczana do grupy roślin miododajnych. Pierwsze zbiory mogą być przeprowadzane już w roku siewu, wczesną jesienią. Roślina wykazuje wysoką tolerancję na niskie temperatury i dobrze przetrzymuje zimowanie w gruncie.
Melisa lekarska jest uprawiana dla pozyskiwania ulistnionych pędów, wykazujących walory przyprawowe oraz posiadających liczne właściwości lecznicze. Świeże liście, zebrane przed zakwitnięcie, są polecane jako aromatyczny dodatek do potraw na ciepło oraz sałatek owocowych i warzywnych, a także jako naturalna dekoracja do posiłków. Roślina utrzymuje swoje walory po zasuszeniu i sproszkowaniu stanowiąc cenioną przyprawę kuchenną. Pędu melisy lekarskiej, zarówno w formie świeżej, jak i w postaci suszu, mogą służyć jako baza do naparów oraz herbat wykazujących właściwości przeciwbólowe i uspokajające oraz regulujących pracę układu pokarmowego. Roślina idealnie sprawdza się na stanowiskach o charakterze miododajnym.
Pokrój: wzniesiony, rośliny o dużej sile wzrostu, rozwijają się w formie wzniesionych, silnie krzewiących się pędów, osiągających wysokość do 100 cm, pędy są gęsto pokryte liśćmi, o eliptycznych kształtach, karbowanych blaszkach liściowych, z łatwo dostrzegalnym żyłkowaniem i regularnie ząbkowanych krawędziach, przy wierzchołkach pędów, w kątach liści, wyrastają jasne kwiaty, o znikomych walorach ozdobnych, stanowiących obfite źródło nektaru kwiatowego, rośliny mają jednolite, zielone wybarwienie i wydzielają przyjemną woń.
Zastosowanie: do konsumpcji bezpośredniej, jako aromatyczny dodatek do potraw na ciepło oraz sałatek owocowych i warzywnych, jako naturalna dekoracja do posiłków, jako surowiec do produkcji suszu, jako baza do herbat i naparów, jako roślina miododajna.
Termin siewu: przygotowanie rozsady, od końcówki lutego do połowy kwietnia, na rozsadniku pod osłonami, przeniesienie rozsady na stałe miejsce, od w drugiej połowie maja.
Rozstawa: 40 x 40 cm.
Termin zbioru: od czerwca do końca lipca.
Mrozoodporność: roślina całkowicie zimotrwała, uprawiana w cyklu wieloletnim.
Stanowisko: nasłonecznione, o podłożu żyznym, zasobnym w składniki odżywcze i odpowiednio wilgotnym.
